Zeznania – jak je składać? Część 2.

Po wezwaniu świadka na salę rozpraw należy podejść do „ambony" naprzeciwko ławy sędziowskiej. Sąd zada na początek pytania ogólne, tj. zapyta o imię i nazwisko, wiek, zawód wykonywany, niekaralność, stosunek pokrewieństwa ze stronami. Sad pouczy również o konieczności mówienia prawdy pod groźbą odpowiedzialności karnej. Następnie może być odebrane od świadka przyrzeczenie. Po tych formalnościach następuje właściwe przesłuchanie, tj. dotyczące części merytorycznej sprawy, przy czym pytania najpierw zadaje sąd. Po wyczerpaniu pytań sądu następnie zadaje je strona, która wnioskowała o wezwanie danego świadka, a następnie strona przeciwna. Należy pamiętać, że nawet jeżeli świadka przepytuje strona odpowiedzi kierujemy do sądu. Ponadto zawsze zwracamy się do sądu w sposób tytularny, tj. „Wysoki Sądzie"; nie używamy w szczególności form per „pan", „pani". Na pytania odpowiadamy w sposób zwięzły i konkretny. Sądy w szczególności nie lubią „wodolejstwa". Ponadto należy pamiętać, że świadek nie ma obowiązku pamiętać wszystkiego, zwłaszcza jeżeli wydarzenia, o które świadek jest przepytywany miały miejsce kilka lat temu. Wtedy wystarczy powiedzieć, że się danych okoliczności nie pamięta.